Ik weet zelden dat ik ergens nog extra tegenop zie totdat ik er middenin zit. Dan besef ik pas hoe bang ik ben. Het is confronterend om te beseffen dat niet iedereen met dezelfde angst leeft. Ik dacht nog niet zo lang geleden dat we het allemaal hadden en alleen ik er niet mee kon omgaan. Maar linksom of rechtsom, ik moet het er gewoon mee doen. Ik wil mezelf onder de dekens begraven, maar bind mijn scheenbeschermers om en zoek mijn hockeystick in de stapels spullen. Tijd voor sociale confrontatie nummer drie vandaag. Wat heb ik toch een levenslef.
