‘Is het raar’ vraag ik haar, ‘dat we gelukkiger worden?’ In mijn wereld begin je met vuurwerk en put je daaruit terug tot het op is. Deze relatie begon met hordes, zowel van mijn als haar kant. Het vuur was enorm groot aan het begin, maar zo ook het water. Het staat niet meer aan onze lippen. Niet in de buurt van ons gezicht. Er zijn nog altijd hordes, maar de put gaat niet dicht. Ik denk dit het vuur teert op een andere brandstof, niet dooft zolang er wat te leren valt. En er valt altijd wat te leren.
