Ik zit met een vriendin, haar vriend en hun baby in een gigantisch huis in het verre Drenthe. Naast de hunebedden. De rest van de meidentroep is onderweg. Tijdens het eten hebben we het over Zuid-Afrikaanse taal, mooier dan Nederlands, waar een slipje een ‘amperbroek’ heet. We zoeken nieuws op waar een mens wel blij van wordt, zoals veertig ontsnapte bavianen in de stad en Fransen die op de vuist gaan voor afgeprijsde potten Nutella. Ik eet iets gezonds zonder vlees. Over een paar weken ben ik weer klaar voor, nou ja alles. Voor nu maak ik mijn hoofd leeg.
