‘Zo ben ik nou eenmaal’, zeg ik. Als mijn focus verdwijnt in een emotioneel gesprek, als ik onmacht voel om sociaal correct gedrag te vertonen, als ik denk dat ik iets niet kan terwijl ik eigenlijk verlamd ben van angst op kritiek. Als ik boos word zonder reden. ‘Zo ben ik nou eenmaal’ is het masker van iemand die andermans oordeel niet kan verdragen. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo. Kan iemand me laten zien hoe ik de dingen doe die iedereen aangeboren lijken te zijn? Ik weet dat ik me als puber gedraag, maar ik wil zo graag leren.
