Ik loop met mijn te-koude-zomerjurk en mijn te-koude-lentejas over de te-koude-straat langs kraampjes waar mensen zitten te bibberen achter tweedehands boeken, skelterhelmen en ondefinieerde rotzooi. ‘Wat een troep,’ zeg ik, te luid. De man in het kraampje naast me kijkt me aan zonder een spier te verrekken. Waarschijnlijk is hij het met me eens. Als we bij de Albert Heijn zijn is er nog geen fatsoenlijk koek-en-zopie plekje te bekennen. Dat wordt supermarktvoer, besluiten we, en we keren met de boodschappen meteen terug naar huis. Waar het niet net-te-koud is en we tv kunnen kijken met een kat op schoot.
