Ik heb heel lang dagelijks geblogd, zelfs al waren mijn handen aan mijn fietsstuur gevroren of kletste ik op een huisfeest tot half 6 ‘s nachts met kennissen van weer een leven daarvoor. Ik denk dat die tijden voorbij zijn. Op een dag als vandaag kan ik me niet indenken dat het ooit nog gaat vriezen – hoewel, wordt het vroeger donker? Nachten tot half 6 haal ik niet meer, dat huis staat in een andere stad en van de mensen van twee levens geleden zie ik niemand nog. Het regelmatig bloggen is ook wel op. Maar ik ben er nog!
