Mijn kat gluurt door de spijlen van het balkon. Ze kan er net niet onderdoor. Ze durft er nog niet overheen. Ik weet niet of ze wou dat ze dat kon. Uiteindelijk begint ze toch maar kopjes te geven aan mijn been. Beneden klettert er iets, een auto, een fiets? Mijn oren spitsen figuurlijk, de kattenversie in het echt. Een tochtvlaag glipt door de kamer heen, ik voel hem langs mijn voeten de aftocht blazen. En dan kraakt de deur, klinken stappen naar het balkon. We herenigen in de laatste zon. Er is geen mooiere plek op aarde dan thuis.
