Als je een jaar samen bent moet je af en toe daten om niet in de sleur te raken. Met dat idee wisselden we een hotelbon in voor een nachtje aan het water, diep in de polder van Nederland. Waar de bus maar eens in het uur rijdt en de taxi op zich laat wachten. Het hotelterras was in renovatie. De kamer was mosgroen. De hal leek op een gevangenis. Na een uur in het buurtcafé hardop schateren om onszelf checkten we weer uit. Nu daten we tevreden thuis. Je kan veel zeggen, maar in een sleur zitten we niet.
