Ik zit opgesloten in mezelf. Verkrampt door gestokte emotie en schuldgevoelens. Ineens had ik een eureka-moment; ik ben gewoon bang. Zo’n eureka-moment komt een paar keer per jaar. Een blokkering die ik zelf nauwelijks op merk en dan het besef dat het angst is. Je zou zeggen dat de ervaring me leert, maar menselijke psyche is wat anders dan een computer. Het vergeet, verdraait, blokkeert of liegt gewoon ronduit. Als je problemen hebt met je menselijke software is de software er vooral meester in om het probleem niet te detecteren. Goed, angst dus. Ik ga maar weer eens wat herprogrammeren.
