Ik ben wel eens gezelliger geweest. Ik kan te allen tijden stekelig of sociaal onaangepast zijn, maar ik meestal onderga ik het leven gelaten. Vroeger was ik bozer, geloof ik. Feller. onaardiger ook activistischer. Ik vraag me af of mijn verschuiving naar meer pragmatisme komt omdat ik ouder wordt, of omdat de wereld om me heen steeds radicaler wordt. Misschien is dit mijn politieke en maatschappelijke puberteit en zet ik me af door het anders te doen. Stil te zitten, te luisteren, te genieten van wat er over me heen gelaten wordt. Vaak. Maar niet vandaag. Vandaag ben ik boos.
