Ik ben slecht in me voorstellen. Ik probeer zoveel mogelijk verborgen te houden. Het is een schild in een heel gevaarlijke situatie; een vreemde dichtbij laten. Ik verwijs nieuwe mensen maar naar mijn blog, dat is de snelste weg haar wie ik ben, hoe ik sta. Met onpraktische hoeven op breekbaar ijs, maar ik glijd wel. Soms ben ik bang wat de vreemde denkt van de kwetsbaarheid die ik in mijn stukken laat. Dan denk ik aan de tijd dat ik achter gerolde gordijnen speelde dat ik bestond. Er was nooit licht. Dan glijd ik liever in het volle zicht.
