Ik heb ooit gehoord dat ik dramatisch overkom. Dat ik lief lijk, maar dat niet ben. Dat ik besta uit rook en schaduwen. Die verschillende indrukken, van verschillende mensen, hebben me op verschillende momenten geraakt. Ben ik iemand, of speel ik dat ik iemand ben? Ik weet het niet. Mijn twee gezichten, misschien wel vijf, kan ik wel samen opschrijven. Als ik teruglees zijn momenten soms stellages van woorden geworden. Ik weet niet hoe ik anders het onzegbare moet zeggen. Deze chaos van woorden is niet de mooiste, maar wel de meest gelijkende schets die ik van mijn gezicht heb.
