Iemand die ik al heel lang ken vraagt hoe het met me gaat. ‘Ik had het nog over je. Je werkt, gaat naar je huishomo en hebt een boek. Maar hoe gaat het verder in je leven?’ Ik ben een beetje verbaasd. ‘Ik ben heel verliefd,’ zeg ik hem. Dat heeft hij niet meegekregen blijkt. Ook niet mijn talloze zijprojecten en toneel. Tijdens de lunchwandeling klapperen mijn oren er nog steeds een beetje van. Mijn medewandelaar moet vooral lachen om het boek. ‘Dat klinkt in die zin alsof het weinig is. Ik zou willen dat ik er een had, zeg.’
