Drie dagen geleden kreeg ik de eerste druk van mijn eerste boek in handen. Nauwelijks twee dagen later verkocht ik het laatste exemplaar. Ondertussen heb ik fouten ontdekt en ben ik bezig met een nieuwe versie, nu ook voor boekhandels. Ik laad mopperend punten, komma’s en plaatjes voor de derde keer in een nieuw bestandsformaat. Ongerust om de fouten die ik maakte, de eerste twee drukken die nu imperfect door het leven gaan. Ondertussen vragen mensen me om de laatste kans op juist die exemplaren. Ze zien de fouten als iets exclusiefs. Grappig, zo had ik het nog niet bekeken.
