De wereld is van goud en ik voel me licht zwevend. Niet vliegend, niet vallend. Het enige ongemak slaat ‘s avonds toe. Mijn oogballen kriebelen en er beginnen ook plekken op mijn huid te schilferen. Ik twijfel of ik met de jaren hooikoorts heb ontwikkeld. Of dat mijn trouwste vriendinnetje – heftig eczeem – is teruggekeerd. Ik las laatst over een sterke correlatie tussen kinderen met eczeem en depressies in hun leven. Als iemand met beide aandoeningen ben ik geïntrigeerd. Is het een grote gevoeligheid voor zon dat beiden drijft? Of hebben eczeemlijders gewoon als kind niet goed kunnen slapen?
