We nemen de watertaxi naar de Kop van Zuid, want in de vier maanden die we vanuit ons raam het meer op staren hebben we nog geen enkele keer op een boot gezeten. En dat gaat toch kriebelen. Een watertaxi is hier heel gewoon, net als wolkenkrabbers, biergartens en een metronetwerk dat de hele stad en ver daarbuiten beslaat. In Fenix Food Factory zien we hoe de voedselhallen er oorspronkelijk uitzagen, als een oud kraakpand waar ondernemers voor een habbekrats producten verkopen. ‘Een echte stad’ denk ik, als we teruglopen over de Erasmusbrug, de skyline tegemoet. ‘En mijn stad nu’.
