Het is vrijdag en ik voel me onevenredig moe. Waarschijnlijk een kleine jetlag van de wintertijd, of een staartje van het griepvirus. Het kan ook zijn dat ik totaal geen zin heb om me naar hockeytraining te slepen. Het voelt weer alsof ik 15 ben. Maar ik weet nu hoeveel erger het is als je ergens niet doorheen bijt. Dat ik me na die anderhalf uur vloeken, zweten en tot noch toe volstrekt onbekende spiergroepen verdraaien, beter voel. Al is het alleen maar omdat het voorbij is. Dus ik wurm me in de bizarre scheenbeschermers en beleef opnieuw mijn puberteit.
