Vandaag werkt alles aan mij ontzettend traag, maar het levert wel mooie beschouwingen op. Ik was even voor het gemak vergeten dat er naast een creatief-abstracte, hypomanische, en een aards-poëtische, depressieve, persoon er ook nog een onderzoekend-academicus in me zat. Zij is niet gedreven door mijn emotionele storm, maar toen ik haar moest zijn, was ik niet mij. Het verbaast me dan ook haar te zien. Ze is vooral ratio en dat rijmt niet met het gevoelsmens. Ze doet iets wat ik heb afgeschreven als drijfveer; analyseren. En ze is een jaar of 25. Wat word ik toch snel groot.
