Zes maanden geleden maakten we een wandeling over de singel. De lentebloemen kwamen net tussen de sprieten neongroen gras. Je praatte veel en ik luisterde meer. Het regende, een beetje. Ik vond je mooi, die eerste keer, maar misschien nog niet half zo mooi als nu. Het was toen een chaos in ons. Dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven. Vandaag kijken we de laatste episode van onze serie. Het eindigt met een levensechte lang en gelukkig. Daar geloof ik niet in. Wel dat ik zes maanden geleden misschien een eerste glimp zag van de dageraad waar ik naar toe zwerf.
