Hier zat ik rustig de laatste stralen septemberzon op te zuigen. Nog geen twee uur later stond ik me brandweermannen en politieagenten te kletsen. In het huis waar we catsitten rook het een beetje naar gas. Toen we voor de zekerheid de kraan dicht hadden gedraaid en weer langskwamen om te ruiken, deed het dat nog steeds. En als je dan belt rukt er blijkbaar een heel circus uit. Een volle brandweerwagen, een defecte gasmeter, ventilatoren en uiteindelijk iemand van de gasvoorziening zelf. De kraan is vervangen, het lek gedicht, de kat springt weer vrij rond. Tijd om te slapen.
