Ik kom laat, ik zet mijn fiets vast en vlucht de warme werkplek in. Om half 6 krijg ik een verwijt. Een briefje op mijn snelbinders. “Oké, dit is dus best wel een enorme klotestreek, volgende keer graag vastzetten zonder mijn remkabel.” Ik ken dat baalmoment zo goed. Ik voel me schuldig, maar ook opgetogen. Wat een fantastisch idee om, als de wereld tegenwerkt, een boodschap te sturen. “Sorry, ik had het echt niet door, kop koffie om het goed te maken? *nummer* ” laat ik achter op de snelbinders van de onbekende. Ergens hoop ik echt dat ik gebeld word. #dagin100woorden
