Na een lange wandeltocht kwamen we aan bij het mooie plaatsje Bethlehem. De herberg bleek een partytent, de stal een houten hok, kindeke jezus een plastic pop met verbazend lange wimpers voor een man. Maar het klimaat was goed te doen, in Israël aan de Bergse Voorplas kon er een waterig zonnetje vanaf. Op gezette tijden reed een niet zo gezette kerstman met een koets over de drukke straat. Hier en daar stonden dennenbomen, ontzield en van hun wortels ontdaan, met als enige versiering een tule strik. Van mij mag het wel weer januari zijn, maar ja, wie ben ik.
Gerelateerde berichten
Band
Zo’n dag waarop ik niet ontbijt, niet lunch en thuisbezorgd komt voor het avondeten. Sociaal contact beperkt is tot appjes. En ik me dan, na…
Homoscheiding
De herfst heeft er maling aan dat onze klokken op winter staan. Maar om half vijf is het amberkleurige licht weg en het oranje-bruine parket…