Ik schuif ongemakkelijk in de knallende stoel. Roer nog maar een keer in de cappuccino. De aardige bankmevrouw vraagt allerlei gegevens aan mijn vriendin. Ze kunnen mensen nog niet identificeren zonder ze voor zich te zien, anders was ik hier niet. Mijn gedachten vluchten over andere banken, eerdere gezamenlijke rekeningen. Ik was altijd al bang, maar besefte dat toen niet. Mijn stugheid en tegenzin werd beoordeeld als aanstellen, niet in de laatste plaats door mij. Wat dat betreft maken mijn psychische mankementjes me vrij. Nu voel ik me een beetje trots als ik de bank uitloop, in plaats van ontevreden.
