Het flardje nakomende herfst licht weer zijn voeten en de zon laat zich steeds onvoorzichtiger zien. We lopen door de parken van Kerk en Zanen, een stukje nieuwbouw boven het station. Er is hier veel ruimte en stilte en de dagen kabbelen voort. ‘Nog even en we slapen in,’ zegt ze. Ook ik verlang naar de maanden die komen, met korte reizen, vreemde vluchten, podia, een nieuwe stad. Ik tast de grond van die toekomst af. Nog niet stevig genoeg om op te durven springen, maar dichtbij genoeg. We klauteren een bruggetje over, op zoek naar een glimp van avontuur.
