Sommige dingen vertel je niet. Van die lange namiddagen op een strand, waar de geur van olijfbladeren zich vermengt met citrusvlagen, als het zand tussen je tenen door glijdt en je geen poging doet het vast te klauwen, terwijl je rent naar de waterrand, de zee in glipt, tussen jou en de zon geen land. Je vertelt het niet omdat je het alleen maar kan beleven, het moment dat jij de hele wereld bent en de hele wereld jij. Ik mis dat gevoel meer dan ik kan vergeten, maar, zomaar op een druilerige decemberdag, kwam ik er even heel dichtbij.
Gerelateerde berichten
Band
Zo’n dag waarop ik niet ontbijt, niet lunch en thuisbezorgd komt voor het avondeten. Sociaal contact beperkt is tot appjes. En ik me dan, na…
Homoscheiding
De herfst heeft er maling aan dat onze klokken op winter staan. Maar om half vijf is het amberkleurige licht weg en het oranje-bruine parket…