Vandaag is een dag van afscheid. Het op een-na-grootste verlies is mijn pinpas. Niet dat hij weg is, maar hij werkt niet meer. De laatste keer dat dit gebeurde was ik aan de telefoon met mijn ex, ik bijna hysterisch, zij altijd de rationele. Haar kleine-kindertoontje, het kleine kind dat ik meteen werd. Het maakt een donkere dag nog iets zwarter. Ik voel weer die loodzware manier van verdrietig, hoe je ineens teruggeworpen kan worden, jaren in de tijd. Het gat waar je met je nagels niet weg van kon klauwen. Gelukkig kwamen we er toch op onze manier uit.
