Ik had een telefoon, die vandaag ineens uitviel zonder waarschuwing vooraf. Ik moest een taxi vinden midden in de stad. Dat lukte en zonder werkende telefoon kwam ik thuis. Ze viel uit mijn tas toen ik de deur uitstapte, voor mijn huis. Ik raapte haar op, die telefoon, met al mijn herinneringen. Beloofde haar om meteen voor stroom te zorgen. Sindsdien heb ik haar niet meer gezien. Ik ben mijn vuilniszak al twee keer door, het hele huis, de lift, de gang, ik heb alles ondersteboven gehaald. Ze is weg. Mijn hart is gebroken. Alsof het om mijn kind gaat.
