Winterzon

Ik zit met mijn koffie op het terras, mijn hoofd in de zon, terwijl de laatste slierten sneeuw van de straat af smelten. Ik krabbel met oogpotlood een ode aan de lente op een vergeten envelop. Mijn poriën staan open en drinken dorstig elk klein zonnestraaltje in. Miljoenen kleine mondjes op mijn huid die alweer veel te lang niet gevoed zijn. Ik vraag me af hoe het kan dat ik elke keer weer vergeet hoe nodig ik dit heb. Sterk zijn en doorgaan is mijn motto, maar misschien moet ik gaan voor verstandig zijn en volgend jaar een vakantie boeken.