Het is koud, nat, om vier uur donker. Het regent zo hard dat er behalve een meer voor het raam ook een meer op het balkon ligt. ‘Als het zo blijft zeg ik mijn verjaardag af,’ zegt ze. ‘Als het zo blijft zeg ik kerst af,’ vervolgt ze. Ze heeft het niet over regen, kou, of zelfs het donker. Ze heeft het over dat in je hoofd en lijf waar geen woorden voor bestaan. Het is iets wat je kent, of niet. Ik kan aan de laatste groep mensen niet uitleggen hoe heerlijk het is dat wij elkaar woordeloos verstaan.
