UrenbreedGedicht kom met mij fluistert zachtjes het behang begerig zoekt de bank je hand en het gesloten raam kwijnt in stilte achter zijn gerolde tralies het huis leeft om ons, kwetsbare wezens tussen de lakens van uren breed
Piept Gedicht 1 december 2016 nog eventjes dan, piept de zon al bijna achter haar wolk het einde van de gouden tijd nog geen buien in de… Lees verder »
Spel Gedicht 2 december 2016 de dag glijdt snel mijn hoofd werkt traag ik zit in een spel maar ik speel niet graag en ik mis je… Lees verder »
kom met mij
