Mijn tijdlijn ontploft van mensen die moeite hebben om ‘reiziger’ te worden genoemd wanneer ze reizen met de trein, en ‘bewoner’ wanneer ze worden aangeschreven door de gemeente. In het ene na het andere bericht zie ik de woorden ‘doorgeschoten politieke correctheid’ voorbij komen. Ik snap het probleem niet. ‘Bewoner’ bespaart inkt. ‘Reiziger’ is bondiger dan ‘dames en heren’. Het zijn beiden prima aanspreekvormen. Het pijnpunt lijkt de ‘minieme minderheid die drama schopt’. Dit uit de mond van een homoseksuele man. Ik wil lachen om de ironie, maar ik kan niet meer. De schrijnende intolerantie van onze tijdsgeest doet zeer.
