‘Ik ga een stukje tikken,’ probeer ik haar de mond te snoeren. Het werkt niet. ‘Waarover?’ vraagt ze. ‘Oh, over dat geluk niet iets is om permanent na te streven, want het is een instabiele staat waarin je lichaam en hoofd helemaal niet zo lang kunnen verkeren…’ begin ik. ‘Dus precies waar het laatste boek van Dirk de Wachter over gaat,’ zegt ze. Dat zou best kunnen, een origineel standpunt is het niet. Meer keiharde neurowetenschap. Dus bij deze 100 woorden die niet vuilgemaakt hadden hoeven worden: ik wil niet gelukkig worden. Doe mij maar tevreden, met een dosis uitschieters.
