De grondtemperatuur trekt in mijn schoenen, het is bitter koud. Buienradar voorspelde geen regen, maar het druppelt toch zachtjes naar beneden. Hier sta ik dan, met twee cameramannen, een producer, krijtbordjes te wassen. Ik blijf buiten beeld en roep zo nu en dan een vraag naar de vijf gefilmden. ‘Wat heeft dsmmeisjes je gebracht,’ bijvoorbeeld. Ik hou me meestal niet bezig met beelden, laat staan bewegende. Maar dsmmeisjes groeit, het idee wordt groter dan wat ik opgesloten op mijn kamertje in elkaar hack, groter dan ik dromen kon. Nog even en het is ook een boek, een film. Een beweging.
