Mijn vriendin heeft borderlinetrekken. Ikzelf ben ook tegen wat dingen aangelopen in het leven, iets wat laatst omschreven werd als ‘een kleine dsmstoornis’. Mijn vriendin, die na een jaar wat meer inzicht heeft, omschrijft het als ‘minstens net zo gek’ als zij. Ik schreef in mijn zwarte tijd ook, maar vrijwel altijd met een masker. Toch kan ik er in teruglezen wat ik weet. Ik denk niet meer dat ik een monster ben, maar ik maakte meer kapot dan ik liefhad. Dat bijna niemand mijn waanzin zien kon maakte hem niet minder echt. Maar het maakt me ook niet slecht.
