Ik heb zin om me weer eens gruwelijk te vervelen. Van het soort dat ik soms als kind had, als de zondag maar niet over leek te gaan. Ik lag dan met mijn boek op de vloerverwarming bij het raam en keek rusteloos hoe de wolken uit mijn gezichtsveld trokken. De mooiste geheime plannen, de beste stiekeme ideeën, kwamen uit die veel te lange zondagen. Helaas zijn uren als volwassene niet meer wat ze geweest zijn. De onrust was vandaag nog niet toegeslagen toen de wolken alweer van goud werden. De dag was op voor ik er genoeg van had.
