Ik herlees mijn liefdesgeschiedenis in een dagboek. Altijd verliefd op de wispelturige. Aanwezig genoeg om naar te kijken, net een stap te ver om aan te raken. Grillig geeft ze soms net iets mee, buigt net iets af. Haar woorden zijn op verschillende manieren te interpreteren, hoopgevend, venijnig. Hoe hard ze me ook brak, ik keerde weer terug. Naar haar of naar de volgende. Ik heb het mengsel van intens verlangen en zwart verdriet nodig om de weg naar mijn gevoel te openen. Ik kan niet schrijven zonder iemand te bezingen. Of ik kan niet leven zonder mijn volgende shot.
[bctt tweet=” Ik kan niet schrijven zonder iemand te bezingen. Of ik kan niet leven zonder mijn volgende shot.” username=”raak_me”]
