De eerste 19 jaar van mijn leven was ik bang dat ik aseksueel was. Of niet seksueel geïnteresseerd. Of door seks verbijsterd. Ik kon al een hoop dingen seksueel, maar alleen met heel veel fantasie, over naamloze lichamen, geslachtsdelen die in mijn bed niet thuishoren, en situaties waar ik me nooit in wil bevinden.
Niet echt aseksueel dus, maar het voelde ook niet normaal.
Ik kon crushes hebben, smoorverliefd worden, maar ik kon nooit geil worden van een persoon. Wel van een situatie, maar niet van het lichaam van de ander. Dat valt de eerdere jaren niet op, de latere des te meer. Het is niet zo’n probleem, want seks kan ook uit liefde inplaats van geilheid, en met een hoop fantasie lukt er veel. Maar de eerste keer dat ik iemand wilde was ik aangenaam aangeslagen.
De liefde van je leven tegenkomen, dat gebeurt meer dan één keer.
Iemand ook echt willen, dat lijkt, in ieder geval bij mij, veel zeldzamer te zijn. En dus werd ik betoverd, en zoals dat gaat met partners, raakte ik haar kwijt. Ze wilde me niet zoals ik haar wilde, en de intensiteit waarmee ik wílde was voor ons beiden een issue. Ik leerde dat ik niet altijd ´uit´ stond, dat ik ook een aanknop heb. En dat het dan ineens alles of niets is. Dat alles ook, juist, een probleem kan zijn. Dat ik dan ben als die mannen en vrouwen die met verlangen kijken, me zo bang maken, wiens blik ik altijd probeer te vermijden. Wiens nabijheid ik schuw, omdat ik niet weet wat ik met hun gevoel moet.
Mijn relaties kan ik niet meer op mijn handen tellen.
Maar de menselijke lichamen waarbij de knop aan ging, passen nog makkelijk op één hand. Het komt vrijwel alleen voor in mijn ‘goede’ periodes, maar zelfs dan is het een uitzondering. Ik weet niet eens of het gaat om de persoon, of het niet de onmogelijke situatie is waar ik me in bevind. Maar het gaat om het lichaam, en iets willen met een ander lichaam is uitzonderlijk.
Het is het weggestopte, het beschamende, het beangstigende.
Die lust is zo zeldzaam dat het me volledig gek maakt. Ik heb er nooit mee leren omgaan. Als ik er dan voor durfde te gaan, mocht gaan, kon gaan en de ander een match was in drive, kon ik er volledig en voltijd instorten. Ongetemd, ongedwongen, ongegeneerd, onfatsoenlijk. Alle controle voorbij. Ik raakte instant verslaafd en daarin nietsontziend. Ik weet niet of liefde een rol speelde, of ik de mens nog zag, door de waas van geilheid heen.
Soms denk ik dat ik juist deze vrouwen niet mag.
Dat ik minder hou van de meisjes die dit wakker maken dan van mijn vriendinnen, crushes of zelfs toevallige voorbijgangers. Waarom is me niet helemaal duidelijk. Omdat het iets beschamends en verstopt is? Omdat ik het gevoel heb dat ik ze gebruik, als een ding, en ik dat facet van mezelf niet onder ogen kan zien?
Omdat ik niet kan leven met het beest in mij?
Ik wilde dat ik zou willen wie ik wilde, wanneer ik wilde. Ik wou dat ik, al was het maar een beetje, kon sturen hoeveel dat dan was. Maar het is tot noch toe altijd aan/uit, wit/zwart, dag/nacht. Ik ervaar lust als heel zeldzaam, bedreigend, overheersend, kwetsend, dwingend en rauw. En ik weet niet wat ik aan moet met het verlies van controle. De kwetsbaarheid van aseksueel voelen aan de ene kant en soms hyperseksueel zijn aan de andere, is het diepst verstopt en het vaakst geraakt. Tot over mijn breekpunt. Ik haat dat verraderlijke, veranderlijke lichaam van me.
Ik wil niet meer willen. En toch wil ik het juist zo graag.
Dat wringt en het bijt elkaar. Seks en seksualiteit openlijk bespreekbaar willen maken, maar zelf zo’n slechte relatie hebben met mijn lustgevoelens is vervelend. Dichtklappen als een oester is naar. Me openstellen in beestachtigheid is naarder. Het echte ‘willen’ eigenlijk ergens vies of beangstigend vinden, dat vind ik het naarst.
Je gevoelens ontkennen, jezelf niet als normaal zien.
Ik voel me schuldig dat ik een ‘seks uit de taboe’-activist ben, maar zo weinig bereik met mijn eigen worsteling met seksualiteit. Ik wil openminded, en allesgevend en nietvrouwelijk, nietstoer, nietgek, nietstiekem en nietlichtgeraakt hierover zijn. Ik wil dat ik die knop kan vinden, hem aan kan doen en er vervolgens een dimmer op kan zetten. Meer nog zou ik willen dat ik gewoon mijn ogen kon sluiten en genieten van wat ik voel, wat dat dan ook is. De schaamte, het ongemak, het verstoppen voorbij. Maar hoeveel ik ook gedaan heb, geprobeerd heb, geëxperimenteerd heb, ik ben wat seks betreft nog steeds dat meisje van 19.
Mijn seksualiteit verbijstert mij.
