Ik eet met mijn lesbische vriendinnen in een biercafé met op dinsdag twee hoofdgerechten voor de prijs van een. Vroeger omdat we niet anders konden betalen, nu omdat we dat nou eenmaal doen. Hoofdonderwerpen van gesprek zijn hypotheken, contracten met vaders van toekomstige kinderen, banen burn- en bore-out, relaties. Drie jaar geleden was ik net gescheiden en was deze vriendengroep van jolige nog-net studenten precies wat ik nodig had. En kijk me nu, een soort volwassen zitten zijn. Ze groeien op, zij die een ticket terug waren naar mijn geestelijke leeftijd. Ik groei mee. Deze keer beangstigt het me niet.
