Over de erkenning dat het soms niet ‘even gewoon doorbijten’ of een ‘zware periode’ is, maar een jarenlange strijd. Die niet iedereen doormaakt. Dus dat ik niet de enige ben die er in faalt. Dat hulp zoeken geen zwakte is. Dat ik altijd op mijn hoede moet blijven. Dat ik altijd psychisch gevoelig zal zijn. En dat is niemands fout.
Het is drie maanden geleden dat ik voor het laatst afgewassen heb. Een laagje wit dons heeft zich langzaam verspreid over de bovenste borden. Ik kan alleen maar gissen naar de nieuwe organismen in de stapel eronder. Misschien komt er zometeen wel een slijmerige slak met vijf tentakels uitgekropen. Wie weet. Ik zou nu het …
Elf uur, zaterdagavond. Voor de deur van het café ligt de eerste dame al op haar knieën op de stoep. Als ik het goed begrijp wil ze “hier liggen… slapen…”. Jammer voor haar, de nacht is nog zo jong. Hoewel, waarschijnlijk heeft ze haar eerste drankje al voor twaalf uur ’s middags naar binnen geslagen. …
Het is weer zover, de grootste toneelproductie van het jaar staat op het programma. Sinterklaas heeft zijn pedofiele hielen nog niet gelicht of de kerstbomen staan in de etalages. En vlak na de kerst barst de tweede vrijgezellenhel los met Oud en Nieuw. De hele wereld is geforceerd gelukkig en ik staar machteloos naar mijn …
Ze staan als verstijfd op het podium. Twee liggende vrouwen op de achtergrond, in een bed van stro. Een jongen met een vuist opgeheven in de lucht aan de rechterkant van het podium, schreeuwend naar een andere jongen die rent.Althans, hij lijkt te rennen, lijkt door angst overmannen zich te bewegen, maar natuurlijk staat hij …
