Het is laat als ik naar huis fiets, ik voel mijn vingers bijna niet van de waterkou. Ik moet via de velden waar altijd de lantaarns stuk zijn, precies op het punt waarvan ik best weet dat er hobbels zijn, maar niet precies waar. Ik bonk dus met volle kracht over de scheuren in het …
Zondag vraagt om zo’n lunch, waarbij het antwoord op “hoe gaat het” niet simpelweg “goed” is. Meer “mijn psycholoog wil dat ik mediteer, mijn coach dat ik negatieve gedachten omdraai. Dus doe ik wat anders, ik maak een dagboek in 100 woorden..” Een hele mond vol, maar waar ik met anderen niet praten kan, kan …
De lucht is grauw, toch schijnt de zon over de wereld. Het is zaterdag, dus ik moet de was doen, de boodschappen, stofzuigen, mijn kamer opruimen, het bed verschonen en de kattenbak trouwens ook. Ik weet bij het opstaan al dat geen van die dingen gaat gebeuren. Het is een dertigersdilemma: je wordt ouder, maar …
Het is vrijdag en ik voel me onevenredig moe. Waarschijnlijk een kleine jetlag van de wintertijd, of een staartje van het griepvirus. Het kan ook zijn dat ik totaal geen zin heb om me naar hockeytraining te slepen. Het voelt weer alsof ik 15 ben. Maar ik weet nu hoeveel erger het is als je …
Op donderdagen ga ik een klein beetje dood. Niet op de letterlijke manier, al denk ik dat er wel wat cellen afsterven. Ook niet op de depressieve manier, het is niet alsof een zware melancholie over me neerdaalt. Wel beland ik in een paniekaanval, maar eentje die meestal lucht geeft. Ik beklim elke week een …
Vannacht heeft de wind mijn fiets omver geblazen. Ik stap op een zadel vol modder en negeer het als de band aanloopt. Er volgt een poging om over het zoemgeluid heen te zingen, maar ik ben me te zelfbewust om er vol voor te gaan. Het is als huppelen: het kind in me kan het …
Ik zit als een verzopen kat op de stoel, en probeer te bedenken of ik het kussen achter mijn rug moet wegtrekken. De val van de blaadjes ziet er door de ramen bijna luchtig uit. Ik werp er af en toe een blik op als ik moeite heb om mijn luisteraar direct aan te kijken, …
De herfst heeft er maling aan dat onze klokken op winter staan. Maar om half vijf is het amberkleurige licht weg en het oranje-bruine parket donker. Ik probeer s’ avonds mijn eigen gloed op te werpen in mijn roodgebloemde jas, maar ik doe het de zon niet na. Ik ga langs het nieuwste lid van …
Zo’n dag waarop ik niet ontbijt, niet lunch en thuisbezorgd komt voor het avondeten. Sociaal contact beperkt is tot appjes. En ik me dan, na de inspannende smartphone-oefening, toch op mijn fiets hijs. Naar de bar waar iemand die ik ken optreedt. “Ben je niet de ex van?” is de eerste zin die ik hoor. …
