Vorig jaar rond deze tijd, toen ik geen stukjes schreef om woorden te geven aan hoe ik leef, voelde ik me een schroef die steeds strakker werd vastgedraaid in een houten plaat. En dat terwijl het mijn levenslange ambitie is om ervan los te komen. De meeste dagen voelde ik zonder reden stress en angst. …
Na twee weken verbouwen is mijn Albert Heijn weer geopend. Dat maakt me blijer dan verwacht. Het is altijd fijn als je boodschappen in je buurt kunt halen..Maar dat verklaart niet mijn opgetogenheid als ik de nieuwe gangen doortrek en in de familieapp bespreek dat de vuilniszakken staan waar de wijn eerst stond en dat …
Mijn kat vangt de eerste zonnestralen van het jaar op, uitgestrekt op bed. De oorlog in onze Oosterse achtertuin is voor haar een ver-van-ons-bed-show. Niets aan de hand, zolang het maar niet zo dichtbij komt dat het haar zon blokkeert. Ondertussen komen op mijn tijdlijn de foto’s voorbij van Oekraïners met hun kat op de …
Mijn neefje van twee vertelt me sinds november ‘de blaadjes vallen van de bomen.’ Plotseling lijkt dat belangrijke levensinzicht verleden tijd. Aan de takken zie ik voorzichtige knoppen uitlopen, een waterig zonnetje perst zich door een witte waas heen en er vliegen troepen vogels langs die ik in de winter zelden zie. Na mijn werk …
Een half jaar voor de coronapleuris uitbrak werd ik voor de eerste keer tante, van mijn neefje om de hoek. Een half jaar geleden kreeg ik een tweede neefje, helemaal in Australië. Deze week is er een derde neefje bijgekomen, weer om de hoek. Al die neven hebben me een aantal dingen duidelijk gemaakt. Ik …
‘Nou Trees, dat is ook lang geleden zeg!’. Terwijl ik uitdruppel op de grijsbetegelde vloer van mijn pashokje schuifelen langzaam de zwemmers van het seniorenuurtje binnen. Ik kan ze niet zien, maar de stemmen zijn me inmiddels welbekend. ‘Corona,’ antwoordt Trees, kortaf en bondig. ‘Het is me wat, he Trees? Mien lag vorige week ook …
Ik publiceer weer na een herhaalde nachtmerrie waarin niemand, ook ikzelf niet, doorheeft dat ik gek ben geworden, omdat ik volkomen normale opvattingen heb in de 50 vierkante meter van mijn eigen huis. Ik wil kunnen toetsen dat wat ik denk nog past binnen de kaders van mijn samenleving en binnen de taal van deze …
Ik ben niet egoïstisch genoeg om te zeggen dat ik terug ben om mezelf te vinden. Ik ben niet altruïstisch genoeg om te zeggen dat ik er ben zodat anderen me kunnen volgen. De finale reden die me terugbracht naar dit medium is een herhaalde nachtmerrie, waarbij ik denk dat ik – met alleen mezelf …
Genoeg reden om te stoppen, maar waarom terugkomen? Ik kan mezelf niet zo goed volgen als ik niet schrijf. Dat betekent dat ik in schrijfloze periodes door het leven ga alsof ik mijn bril niet op heb, ik kan best wel iets zien, maar het is aftasten. Schrijven voor mezelf zou ik ook in mijn …
