Mijn laarzen stinken naar zweetvoeten, mijn oksels ruiken naar graf. Ik tel de rimpels op mijn voorhoofd en de groeven in mijn huid. Ik heb een pukkel in mijn nek, vreemdste plek ooit. Ik moet al een paar weken naar de kapper. Ik heb mijn voorwinterse figuur nog niet hervonden. Ik heb mijn met moeite bij elkaar gesprokkeld zelfvertrouwen ergens in mijn laatste vakantie in Griekenland achtergelaten. Ik ben nergens klaar voor, niet rijp. Wel overdonderend meer mij dan ik de afgelopen maanden was. Dit is alles wat ik zijn kan voor nu. Ik moet het er morgen mee doen
