Ik heb heel lang gedacht dat ik minstens in Noord-Frankrijk moest wonen om de hoeveelheid licht te krijgen die mijn neuronen van me eisen. Er zijn jaren geweest die ik pas ten volle kon leven na een tripje naar Portugal of Griekenland, waar de warmte mijn schreeuwende angst doet smelten tot een bedaard tempo en het licht vanuit de schaduw kan worden beleefd; morgen is er immers meer zon. Het lijkt een Mohammed-situatie te worden: ik kwam niet naar Zuid-Europa, dus komt Zuid-Europa maar naar mij. Het is allemaal verschrikkelijk met het klimaat enzo, maar jezus, wat is het lèkker.
