Als ik uitstap op een bijna leeg perron zie ik een man waar ik normaal met een boog omheen zou lopen. Hopelijk niet omdat hij donker is, lang en zo’n mutsje op heeft, maar omdat ik op verlate perrons vaak grote bogen loop. Naast hem staat een bijna even lange vrouw, met kort haar, een vaal gezicht. Ik had haar niet opgemerkt als ze niet met glimmende ogen naar de man zou kijken. Ik werp nog een blik op hem. Ik zie niet wat ze ziet, maar ik zie wel een mens, geen ‘Alarm! Een man!’. Dat is al winst.
