Twee jaar geleden kreeg ik de vraag ‘Wat staat er op jouw bucketlist?’ Ik had geen antwoord, ik wilde niets. Nu zit ik ineens in het creatieve hoogtepunt van mijn leven, nog nooit heb ik zoveel willen doen. Vandaag komt een fantastisch artikel langs op mijn tijdlijn. Over de biologie van de spelende mens, wiens enorme potentieel ten onder gaat aan kunstmatige prestatiedrang. Het klinkt als zuur zweverig gebazel, maar deze smaakt me zoet. Als ik mijn fiets ophaal kom ik dit tafereel tegen. Het is ongerelateerd, maar tegelijkertijd toch een teken. Die biologie hou je niet tegen. Ik speel.
