Ik denk dat alles wat ik denk en zeg al eerder is bedacht en beter is gezegd. Vaak zelfs door mij. Dat is één van de redenen waarom ik stopte met dit schrijfformat dat sleets voelde; wel vertrouwd, maar vol slijtplekken en hier en daar een gat. De andere reden was dat het ongelooflijk moeilijk was om op mezelf in te tunen in een een kakofonie van digitale werkelijkheden. En een derde was de verdwenen fysieke werkelijkheid: corona beperkte me tot inspiratie halen uit een virtueel rijk, waar zonder die externe prikkels elke schreeuw een echo van een echo werd.
Dit is deel 2 van mijn comeback. Lees ook:
